Steeds vaker grijpen bedrijven naar wat men tegenwoordig “modernisering” noemt, waaronder de digitalisering en automatisering van het recruitment process. Maar is het wel zo wenselijk is om de “H” uit “HR” te halen? Een van de tools die worden gebruikt om een pre-selectie te maken van geschikte kandidaten is de gestandaardiseerde test die inductief en deductief redeneervermogen test. Men kan zich de vraag stellen of dergelijke testen, die doorgaans volledig geautomatiseerd zijn, wel het gewenste effect geven. Ik denk er alvast het mijne van:
Ik vind het zonde dat bedrijven zich afvragen waarom ze niet aan genoeg tech talent geraken. Ik vind het zonde dat men blijft zoeken naar buitengewone mensen met behulp van gestandaardiseerde testen. Ik vind het zonde dat men overal zegt diversiteit te willen, maar als puntje bij paaltje komt niet bereid blijkt te zijn om de mechanismen die vermoedelijk ettelijke jaren geleden zijn ingevoerd eens grondig onder de loep te nemen.
Wat zegt zo’n test over iemand zijn algemene capaciteiten? Er zijn genoeg mensen met een hoog IQ, die op papier hoge toppen zouden moeten scheren, maar dit om diverse redenen niet waar maken. Wat zegt zo’n test over soft skills, vermogen om in team te werken, conflicten oplossen, kritisch denken, intrinsieke motivatie, leergierigheid, creativiteit… Hoe kan je probleemoplossend denken meten a.d.h.v. meerkeuzevragen die enkel kunnen meten of je het juiste antwoord hebt aangeduid en niet hoe je het gevonden hebt?
De test voorspelt “aanzienlijke problemen bij taken die in cognitief opzicht belastend zijn in vergelijking met de groep”. Wie is “de groep”? Wie zegt dat “de groep” naar eer en geweten de test heeft afgelegd? Wat zijn de wetenschappelijke fundamenten waarop dit soort tests zijn gebaseerd? Toegegeven, ik ben niet thuis in dat vakgebied, maar laat ons hopen dat ze niet louter een voortvloeisel zijn van het beruchte boek “The Bell Curve” van Hernstein en Murray.
Misschien is het eens tijd om te stoppen met de dingen enkel zonde vinden. Misschien wordt het tijd om het status quo in vraag te stellen, om te ijveren voor verandering. Misschien ben ik nog te jong en te naïef. Misschien zijn mijn ambities te groot. Maar een ding weet ik zeker: als volwassen worden betekent dingen zonde vinden zonder meer, dan pas ik.